Hotel Red Lion

Hotel Red Lion znajduje się na ulicy Nerudova ulice, która jest częścią Traktu Królewskiego i głównym połączeniem Hradczanach i Malej Strany. Aż do 1711 roku dzieliła je mniej więcej brama Strahovská brána, która wznosiła się tu do XIII wieku. Mimo że na tutejszych budynkach dominują barokowe fasady, niektóre domy pochodzą ze średniowiecza. Dużym problemem zawsze stanowiło tu nachylenie ulicy, co w przeszłości rozwiązywały poprzeczne belki. Nazywano je niemieckim słowem Sparren, dlatego od XVII do XIX wieku ulica była nazywana Sparrengasse. Słowo to zniekształcone na Sporengasse na język czeski tłumaczono jako Ostruhová. Ulica nazywała się tak aż do końca XIX wieku, od którego nosi nazwę pisarza Jan Nerudy. Jednocześnie została rozważana budowa zębatego tramwaju.

Zamek Praski

Siedziba czeskich królów i prezydentów jest bez wątpienia najważniejszym miejscem nie tylko w Pradze, ale także na terenie całego kraju. Książęta rody Przemyślidów przenieśli tutaj swoją siedzibę pod koniec IX wieku. Zasadnicze znaczenie dla rozwoju Zamku Praskiego miały rządu Karola IV, który zainicjował rozległą budowę i przebudowę zamku w stylu gotyckim. Koniec okresu rozkwitu zamku przypada na czasy panowania Władysława Jagiełły, który ponownie umocnił zamek i wyposażył w różne sale i przedsionki, do powstania których przyczynił się głównie Benedikt Ried, którego najważniejszym dziełem jest wyjątkowa sala Władysława – najwspanialsza późnogotycka sala w Europie Środkowej, a także tzw. Skrzydło Ludwika, zbudowane już w stylu renesansowym. Nawet pożar, który w 1541 r. poważnie uszkodził bryłę zamku, nie zatrzymał rozwoju tego ośrodka kraju. Zadbali o to pierwsi Habsburgowie na tronie czeskim, szczególnie Rudolf II, który z Pragi uczynił swoją siedzibę, poważnie zmienił on oblicze zamku przez szereg budynków i nowo wybudowanych ogrodów. Po wojnie trzydziestoletniej Praga stała się drugą siedzibą Habsburgów. Dbali o zamek do II połowy 18. XVIII wieku i to niestety sposób nieco problematyczny: zainicjowali znaczącą przebudowę zamku, która naruszyła jego dawny charakter. Ta tzw. przebudowa Teresy wprawdzie doprowadziła do dzisiejszego wyglądu zamku z kompleksowym pałacem frontowym, dominującym w praskiej scenerii, stało się to jednak kosztem ujednolicenia całości w duchu klasycyzmu. Przemyślanie na zamku działali architekci, którzy poświęcili się jego przebudowie po tym, jak stał się siedzibą prezydenta nowo powstałego państwa. Szczególnie dzieło architekta Josipa Plečnika do dziś służy jako wzór delikatnych ingerencji, które jednocześnie nie poddają się nowoczesnym procedurom. Do tych procedur następnie nawiązywały przebudowy zainicjowane przez pierwszego prezydenta Czech Vaclava Havla.
Zamek Praski to nie tylko Katedra św. Wita, ale także Stary Pałac Królewski, Bazylika św. Jerzego z klasztorem, Instytut Szlachty, Pałac Lobkovicki, Nejvyšší purkrabství, Czarna Wieża, Vikárka, Galeria Zamku Praskiego, Złota Uliczka, Biała Wieża, Daliborka, Jelenia Fosa, Wozownia, Lwi Dwór, Ogród Letni Królowej Anny - Belweder, a także ogrody zamkowe i inne zabytki.

Katedra św. Wita

Największa katedra praska, w którym znajdują się groby czeskich władców i insygnia koronacyjne czeskiego królestwa, powstała za panowania cesarza Karola IV w miejscu bazyliki romańskiej.

Kościół św. Mikołaja na placu Malostranské náměstí

Najważniejszy i najbardziej wzniosły budynek praskiego baroku został zbudowany na miejscu starego gotyckiego kościoła w latach 1704-1752. Dzięki mistrzowskiej intuicji twórców – ojca i syna Dientzenhofera – stanowi dominantę architektoniczną Zamku Praskiego, ale również centrum przestrzenne całej Kotliny Malej Strany. Bogaty wystrój wewnętrzny świątyni odpowiada jego zewnętrznej części. Wyróżnia się zwłaszcza ogromny fresk i posągi świętych oraz nauczycieli duchowych. Na organach grał tu W. A. Mozart.
g fresco and sculptures of saints and religious teachers. The organ was used by W.A. Mozart.

Ogrody Vrtbovská zahrada

Najpewniej najpiękniejszy ogród Pragi został założony w pierwszej połowie XVIII wieku. Na miejscu dawnych winnic za niewielkim pałacem, który na miejscu dwóch kamienic na Malej Stranie wybudował hrabia Sezim z Vrtby. O powstanie ogrodów zadbał jego wnuk Jan Josef z Vrtby, który zlecił budowę ogrodu architektowi Františkowi Maxmiliánowi Kaňce. Potem ok. 1720 r. sporządził projekt, który w pełni wykorzystuje zalety pochyłego terenu do realizacji ogrodu włoskiego, opartego na układzie osiowym oraz stopniowym wznoszeniu tarasów, których mury oporowe służą jako podstawa barokowych rzeźb i waz, stworzonych przez największego rzeźbiarza czeskiego baroku Matyáš Bernarda Brauna. Układ schodów prowadzi użytkownika coraz wyżej aż do najwyższego punktu ogrodu, skąd roztacza się piękny widok na dachy okolicznych pałaców i domów oraz liczne wieże na Malej Stranie.

Wieża widokowa Petřínská rozhledna

Góra Petřín (nazwa pochodzi od łacińskiego słowa petra – skała) zamyka od zachodu kotlinę Malej strany: jej zbocze jest podzielone gotyckim murem, zbudowanym z rozkazu Karola IV (według legendy po to, aby prascy biedacy mieli utrzymanie – stąd jego nazwa Hladová zeď, czes. Mur głodnych). W średniowieczu rozpościerały się tu winnice, w połowie XIX wieku z inicjatywy hrabiego Chotki założono tu ogrody.
Na szczycie wzgórza Petřín na wysokości 200 m przy okazji Ogólnej Wojewódzkiego Wystawy Ziemskiej w 1891 r. zbudowano 60-metrową metalową wieżę, podobną do paryskiej Wieży Eiffla. Na szczyt wieży prowadzi 200 schodów, z przeszklonej rampy roztacza się nie tylko piękny widok na Zamek Praski, ale cała kotlina praska i otoczenie stolicy Czech. Ogród Petřínská zahrada we wszystkich porach roku przyciąga na miłe spacery.

Loreta

Jednym z najczęściej odwiedzanych zabytków w Pradze jest Loreta, pierwotnie miejsce pielgrzymek, zbudowane w I połowie XVII wieku Koło tzw. Santa casa (Svaté chýše), którą wybudowała Benigna Lobkovicová na podobieństwo Santa casa we włoskim Loreto.
Stopniowo wokół tego prostokątnego domu dobudowano galerię, do którego dodawano kaplice. Na miejscu głównej kaplicy Kryštof, a potem Kilián Ignác Dientzenhofer zbudował Kościół Narodzenia Pana. Jednocześnie powstała fasada w szczytowym stylu barokowym, opierająca się na wczesnobarokowej wieży. W nim znajduje się jedna z najbardziej znanych atrakcji Pragi – kuranty dzwonkowe, wykonane z 27 dzwonów, przy użyciu których co godzinę odgrywana jest pieśń maryjna Ttisíckrát pozdravujeme Tebe.
Inną atrakcją Lorety jest słynny skarbiec, zawierający zbiór rzadkich przedmiotów liturgicznych, w którym dominuje diamentowa monstrancja, obsadzona 6500 diamentami.